Bir zamanların sessiz bir balıkçı köyü, bugün Fransız Rivierası’nın en ikonik noktası: Saint-Tropez
Kaan İNCİLİ
Bir vakitler sessiz bir balıkçı köyü olan Saint-Tropez, bugün Fransız Rivierası’nın en ikonik, en göz alıcı, lakin tahminen de en aldanası noktalarından biri. Bu yüzden Saint-Tropez’i sadece yüzeydeki ışıltısıyla değil, art sokaklarının sessizliğiyle, sabah serinliğindeki kahveleriyle ve zamansızlığıyla da tanımak gerekir.
BİR VAKİTLER SAKİN BİR LİMAN
Tarihi boyunca korsanlara, tüccarlara ve denizciliğe mesken sahipliği yapan bu küçük liman kasabası, 20. yüzyılın ortalarına kadar Fransa’nın başka Akdeniz kasabaları üzere sakin, mütevazı bir hayata sahipti. Ta ki 1956’da Brigitte Bardot buraya gelip Ve İlah Bayanı Yarattı sinemasını çekene kadar… Saint-Tropez’nin mukadderatı işte o anda değişti. Bir anda Hollywood yıldızlarının, Paris sosyetesinin ve milletlerarası jet-set’in gözdesi oldu. O günden beri de bir efsane üzere parlıyor, fakat bu parıltı, içinde hâlâ gizli duran eski bir köyün anılarını büsbütün silmiş değil.
KASABANIN RUHU: VIEUX PORT VE LA PONCHE
Sabah saatlerinde, güneş şimdi tam yükselmemişken Vieux Port’a gidin. Gösterişli yatlar hâlâ sessiz, ancak ortalarında zar sıkıntı seçilen birkaç balıkçı teknesi ayakta. Rıhtımdaki kafeler birer birer açılırken, mahallî halk Le Monde’un birinci sayfalarını çeviriyor, espresso’larını yudumluyor. İşte Saint-Tropez’in gerçek yüzü burada. Turist kalabalığından, şampanya köpüğünden uzak, gerçek bir Güney Fransa sabahı.
Hemen ardındaki La Ponche mahallesi ise kasabanın eski kalbi. Dar taş sokaklar, pastel boyalı panjurlar ve vaktin ağır ağır aktığı bir mahalle. Brigitte Bardot’nun meskenine çok yakın bir noktada, hâlâ geçmişin izlerini taşıyan taş konutlar, küçük sanat galerileri ve duvar tabanlarında sabah gölgesini kovalayan kediler…
SAINT-TROPEZ’İN SANATSAL RUHU
Ama Saint-Tropez sırf güneş, yat ve plajdan ibaret değil. 20. yüzyıl başlarında Paul Signac’ın keşfiyle kasaba bir sanat merkezine dönüşmüş. Akabinde Matisse, Bonnard ve Marquet üzere ressamlar da burada fırçalarını Akdeniz’in ışığına teslim etmiş. Limanın birkaç adım gerisindeki Musée de l’Annonciade, bu ressamların özgün yapıtlarını barındıran küçük ancak etkileyici bir müze. Post-empresyonist ve fovist akımların renkleri, Saint-Tropez’in ruhuyla birebir örtüşüyor. Bu nedenle burası, sırf tatil değil, tıpkı vakitte görsel bir zihin açılmasıdır.
LÜKSÜN ALTIN NOKTALARI
Bugünün Saint-Tropez’si ise, dünyaca ünlü markaların özel butiklerini yalnızca alışveriş noktası değil, adeta toplumsal bir vitrin haline getirdiği bir alan. Chanel’in beyaz taşlı avlusunda gezebilir, Dior’un avlusundaki “Dior des Lices” restoranında yemek yiyebilir, Louis Vuitton’un süreksiz yaz mağazasında son koleksiyonları görebilirsiniz. Bu markalar burada sadece mağaza açmakla kalmaz, Saint-Tropez’ye özel koleksiyonlar hazırlar. Plajlar da bu şıklığın bir uzantısı üzeredir. Gucci Beach, Dolce & Gabbana Lounge ya da Armani Caffè üzere yerler, sırf birer marka değil, ömür biçimidir. Bu istikametiyle Saint-Tropez, modanın da tatil rotasıdır.
BİR SESSİZLİK OLAĞANÜSTÜSÜ: PORT GRIMAUD
Saint-Tropez’ye sadece 15 dakika aralıktaki Port Grimaud, güya bir ressamın paletinden dökülmüş bir düş üzere. 1960’larda mimar François Spoerry tarafından inşa edilen bu küçük kasaba, Provençal mimarisi ile Venedik’i andıran su kanallarını bir ortaya getiriyor. Renkli konutlar, minik köprüler ve teknelerin direkt meskenlerin önüne yanaştığı su yolları ile tam bir “Fransız Venedik’i”. Saint-Tropez’nin gösterişli havasından uzak, daha huzurlu, daha sakin lakin bir o kadar da estetik. Sabahları kanal kenarında yürümek, pazar günleri kilisenin çanları eşliğinde kahve içmek ve tekneyle yavaşça süzülmek… Port Grimaud, güya hayatın öteki bir süratte aktığı, soluklanmak için yaratılmış bir Akdeniz düşü.
PLAJLAR VE GÜNEŞİN ALTINDAKİ ABARTI
Saint-Tropez’e gelip de plajdan bahsetmemek olmaz. Ancak buradaki deniz keyfi, bildiğinizden biraz farklı. Pampelonne Plajı, merkeze otomobille 10-15 dakika uzaklıkta, ancak aslında Saint-Tropez’in toplumsal kalbinin attığı yer. Tahiti Beach, Club 55, Nikki Beach… Bu isimler yalnızca birer plaj değil, birer sahne. Beyaz kanepeler, altın rengi ciltler, servis edilen Provence rosé’leri ve fonda çalan müzikle vakit güya diğer bir ritimle akar. Kimi bu şatafatı anlamsız bulur, kimi de bu dekadansı tam da olması gereken dozda yaşar. Bu biraz da Saint-Tropez’le nasıl bir münasebet kurduğunuza bağlı.
Ama şayet kalabalıktan kaçmak isterseniz, Plage des Salins ya da Cap Taillat üzere daha tenha noktalarda Akdeniz’in sessiz, cam üzere deniziyle baş başa kalabilirsiniz.
GÜN BATIMI: IŞIĞIN DANSI
Saint-Tropez’de gün batımı, sırf bir tabiat olayı değil, tam manasıyla bir seremoni. Citadelle sur la mer’nin zirvelerine çıkıp eski kale duvarlarından aşağıya bakan manzarayı izlemek, hem kasabanın hem de Akdeniz’in ruhunu anlamak için en düzgün yollardan biri. Gökyüzü mor, pembe ve altın renklerine bürünürken limandaki tekneler birer gölgeye dönüşür. İşte o an, buranın neden yüz yıllardır sanatkarlara, şairlere ve hayalperestlere ilham verdiğini daha yeterli anlarsınız.
GECELER VE GEÇMİŞİN YANKISI
Geceleri Saint-Tropez değişik bir kozmosa dönüşür. Güya gündüz diğer bir yerdeymişsiniz de, artık apayrı bir kulise geçiş yapmışsınız üzere. Bar du Port’ta içilen bir pastis, Hotel Byblos’un Cour des Lices’te yankılanan müziği ya da VIP Room’un göz alıcı gösterisi… Bu kent geceye karışmayı bilen bir kent. Fakat bazen, gecenin en hoş anı, kıyıda oturup sessizliğe karışan bir dalga sesi olabilir.
Tatmadan Dönmeyin: Bouillabaisse, Taze zeytin, Keçi peyniri, Lavanta balı, Tarte Tropézienne, Beyaz Şarap
Görmeden Dönmeyin: La Citadelle, Musée de l’Annonciade, La Ponche Mahallesi, Gendarmerie Nationale Müzesi, Port Grimaud’un renkli kanalları, Ramatuelle köyü, Gassin’in zirve görüntüsü, Grimaud’un taş sokakları, Porquerolles adası
Ertelemeyeceğiniz tek hayaliniz, sizi farklı ufuklara götürecek yeni seyahatler olsun.
Sevgiyle kalın.
patronlardunyasi.com
