Bir zamanlar Viking gemilerinin karaya yanaştığı, yavaş kan ama derin izler bırakan bir şehirdir Oslo, Kaan İncili, PD okurları için gezdi ve yazdı

Kaan İNCİLİ

Kimileri için Nobel Barış Ödülü’nün verildiği kent, bazıları için Edvard Munch’un “Çığlık” tablosunun doğduğu yer… Fakat kim bilir, tahminen de sizin için bu kent, gökyüzünün bile insanlara daha nazik davrandığı, yavaşlamanın yalnızca bir tercih değil bir hayat biçimi olduğu bir yer olacak.

Oslo’ya adım attığınız birinci anda fark edeceğiniz şey sessizliktir. Gürültünün olmaması değil, sessizliğin şuurlu bir tercih oluşudur bu. Ne ivedi eden kalabalıklar, ne korna sesleri, ne yüksek sesli satıcılar… Her şey yerli yerinde, olması gerektiği kadar ve gerektiği yerde.

Şehrin kalbi olan Karl Johans Gate, tam manasıyla Oslo’nun omurgasıdır. Oslo Sentralstasjon (merkez tren istasyonu) önünden başlar, Parlamento binasının önünden geçer, Nationaltheatret (Ulusal Tiyatro) ile el sıkışır ve Kraliyet Sarayı’nın önünde nazikçe sonlanır. Gündüzleri bisikletlilerin, öğrencilerin, turistlerin ve elinde kahvesiyle yürüyen Oslo’luların hayatına tanıklık ederken, geceleri sessizliğin içinden geçip giden hafif bir melodi üzere olur.

AKDENİZ RUHUNU KUZEYE TAŞIMIŞ ŞEHİR

Ama Oslo yalnızca düz ayak bir şehir değil. Denizi de var, dorukları de. Bilhassa Aker Brygge ve Tjuvholmen, liman kenarındaki restoranları, çağdaş mimarisi ve sanat galerileri ile Akdeniz ruhunu kuzeye taşımış üzeredir. Gündüzleri Oslo Fiyordu’nu seyrederek içilen bir kahve, akşamları ise fiyorttan gelen serin rüzgar eşliğinde yenen deniz mahsulleri ile unutulmaz anlar birikir.

Fiyort demişken… Oslo, tabiatın kentle en güzel anlaştığı yerlerden biridir. Her mevsim farklı bir kartpostal sunan bu kentte, yazın gece yarısına kadar süren gün ışığı, kışın ise karanlık lakin yıldızlarla dolu gökyüzü ruhunuzu besleyecek. Kışın beyaz örtüye bürünen Frogner Parkı (ya da asıl ismiyle Vigelandsparken), 200’ü aşkın Gustav Vigeland heykeli ile beşere dair her hissin taşa kazınmış hali üzeredir. Her bir heykel, bir ilgi, bir pişmanlık, bir hasret ya da bir kabulleniş anlatır.

Ve natürel ki Edvard Munch. Onun “Skrik” (Çığlık) yapıtı yalnızca bir tablo değil, tahminen de Kuzey’in ruh halidir. Munch Müzesi’ni gezerken, renklerin bile neden biraz daha soluk olduğunu, insanların neden göz göze gelmeden selamlaştığını, ışığın neden bu kadar değerli olduğunu daha âlâ anlayacaksınız.

ADALAR: KENTTEN UZAKLAŞMADAN KAÇIŞ NOKTALARI

Oslo’nun bir öbür sürprizi de adalarıdır. Yaz aylarında kısa bir feribot seyahati ile ulaşabileceğiniz Hovedøya, Gressholmen ve Langøyene üzere adalar, kentten uzaklaşmadan tabiatla baş başa kalabileceğiniz eşsiz kaçış noktalarıdır. Kimi vakit piknik yapan Norveçli aileler, kimi vakit kitabını alıp ağacın altına uzanmış yalnız bir genç… Kimse kimseyi rahatsız etmez. Zira burada özel alan, fizikî değil duygusal bir sınırdır.

KENDİMİ BURADA UNUTSAM KİM FARK EDER Kİ?

Sanatı, sessizliği, doğayı, huzuru arayanlar için Oslo tam bir inziva yeridir. Lakin bu inziva, keşişvari bir yalnızlık değil, sizi siz yapan her şeyi daha net görebileceğiniz bir aydınlanmadır.

Gün batımında Opera Binası’nın çatısına çıkıp Oslo Fiyordu’na karşı oturursanız, gökyüzünün turuncuya döndüğü, denizin yoğunlaştığı o anlarda içinizden geçen tek cümle şu olabilir:

“Kendimi burada unutsam kim fark eder ki?”

Tatmadan Dönmeyin: Rakfisk (fermente balık), Reindeer stew (Geyik yahni), Kanelbolle (tarçınlı çörek), Aquavit (Norveç rakısı)

Görmeden Dönmeyin: Vigelandsparken, Karl Johans Gate, Oslo Opera Binası, Munch Müzesi, Bygdøy Yarımadası’ndaki Viking Gemi Müzesi

Ertelemeyeceğiniz tek hayaliniz, sizi farklı ufuklara götürecek yeni seyahatler olsun. Sevgiyle kalın.

patronlardunyasi.com