Boyner Holding Yönetim Kurulu Başkanı Cem Boyner’in kızı Emine Boyner: Beni zeytin büyüttü

Zeytinlik alanlarda madencilik faaliyetlerinin önünü açan yeni kanun teklifi, Türkiye Büyük Millet Meclisi Kurulu’nda görüşülmeye başlandı.

Teklif, başta Akbelen halkı olmak üzere birçok etraf örgütü, yurttaş ve iş dünyasından değerli isimlerin yansısını çekti. Boyner Holding Yönetim Kurulu Lideri Cem Boyner’in eşi ve birebir vakitte Boyner Holding Yönetim Kurulu Üyesi olan Ümit Boyner de toplumsal medya hesabından yaptığı paylaşımla kanun teklifine karşı durdu. Zeytin ağacını gösteren bir kareyi paylaşan Ümit Boyner, paylaşımına “Zeytinime dokunma” notunu ekleyerek yasa teklifine olan itirazını lisana getirdi.

İş dünyasından bir diğer reaksiyon de Boyner Holding Yönetim Kurulu Lideri Cem Boyner’in büyük kızı Emine Boyner’den geldi.

BOYNER AİLESİNDEN DESTEK

‘Beni Zeytin Büyüttü’ başlıklı yazısını toplumsal medya hesabından paylaşan Emine Boyner’e babası Cem Boyner’den, kız kardeşleri Elif ve Ayşe Boyner’den ve Ümit Boyner’den de dayanak geldi.

“SENİ YERİNDEN ETMEK YERSİZ KALMAKTIR”

İşte Emine Boyner’in o yazısı:

“Zeytin ağacı, ne olursa olsun yanındayım, ömrüne şahit olma lütufuna erdiğim büyük büyük ninem, dedemmişsin üzere. Bu toprakların ebeveynleri, koruyucuları, kollayıcıları, besleyen, büyütenleri. Aile büyüğü diğer nedir ki zati? Daha ne yapabilir bir aile büyüğü?Bu topraklarda yaşayan tüm halklara ebeveynlik etmişsin, yağınla zeytininle hem beslemiş hem şifa olmuşsun, yaprağınla güzelleştirmiş, odununla yuvaları ısıtmış, yolumuzu aydınlatmışsın vaktinde gaz lambalarıyla. Bana sorarsan lambalardan da öte, pek çok manada öğretmenimiz, ustamız olmuşsun. Bir ortada varoluşunla, binbir tıp bitkiyi, böcek ve hayvanı koynunda, kovuğunda ve yanı başında barındırarak, örnek olmuşsun bizlere.Kim bilir nelere şahit oldun, kim bilir kaç kuşak gelen geçen, kalan, göçen insanları tanıdın, besledin büyüttün. İnsan ve tabiatın asıllı ve ahenkli münasebetinin canlı mı canlı hatırlatıcısı oldun her daim. Sen suyun, kuşların, yabanıl binbir çeşit hayatın esirgeyici, kollayıcısı, her birimizin toprakla olan bağı, tabiatın ta kendisi olduğumuzun bilge hatırlatıcısı. Daima düşünüyorum neden daima senin peşindeler? Filistin’den Türkiye’ye, her yerde zalimin maksadı sensin. “Yer altı zenginliği” diyorlar Zeytin. Seninle tıpkı topraklarda soluyor, kök salıyor olmaktan, yağından, kısmından nasibini almaktan daha büyük zenginlik yoktur halbuki. Ne hikmettir ki doymazsın vermeye, şımartan, tahminen de fazla şımartan büyüklerimiz, anneanne ve dedelerimiz üzere. Fazla şımardık tahminen de kim bilir. Altını üstüne getirmeyi hayal edecek kadar şımarmak, bunu sen dahi beklememişsindir.

Ama biliyorum, o kayalardan bile dev, kıvrımlı gövdenle göğe yükselen vücudun, ve yanındaki tüm hayat şüphesiz kazanacak. Tabiat kendisiyle ahenk içinde evrileni yaşatır, bunu yapamayan elbette bir gün bir hastalık üzere sağaltılır, bu koca dünya bir istikrara getirmesini bilir kendini. Birlikte istikrara gelmeyi umuyor, vakit zaman bu kayıp halimize şahit oluyorum fakat her nedense tekrar de umudumu kaybetmiyorum. Hayret ediyorum ben de.

Binlerce sene yaşamışsın bu ormanlarda, ne hadlerine seni yerinden yurdundan etmek? İnsanı oradan oraya savurmuşlar tarih boyunca, yerinden yurdundan etmişler. Bazen yeri de insanından etmişler, ediyorlar da. Şahit olmuşsun, bazen sen de yerinden yurdundan edilmiş, akıl ermez şiddetler görmüşsün. Bu topraklardaysa seni bir türlü yenemediler, zeytini, köylüyü, doğalı karalayan siyasetler, “zeytinyağlı yiyemem aman” diye başlayan, ağıza vasat bir sakız üzere yapışan ucuz türkülerle bile. Yenilmezsin zira.

Yahu sen binlerce yıldır kök salıyorsun yeryüzünde, kim kimi yerinden edecek Allah aşkına? Seni yerinden etmek, yersiz kalmaktır, yurtsuz kalmaktır. Bizler varlığının lütufu karşısında hürmetle eğilmek, seni tüm kalbimizle sevmek, verdiklerinin karşısında yaşadığı yere aşkla bağlanmak için varız. Senin torunların misali, sevgine karşılık, sana refakat, sana eşlikçi, sana güzel evlat misali bakmakla yükümlüyüz. Senin bize baktığın kadar hakkını veremeyiz tahminen. Lakin dizinin tabanında oturup, hayranlıkla kısımlarının heybetinde varlığını kutlarız torunların üzere.

Yer altı açılıp zenginliği kendine hayır getirmiş kaç ülke var? Bir düşünelim bakalım, Congo, Irak, Sudan, Filistin… Hangi ülkeleri bırakmışlar ki rahat? Kaçının yer altı “zenginliği” kendine yar olmuş? Yerin tabanına sokmuşlar, sokuyorlar insanları, lanet misali yer altı zenginliğini yer üstüne çıkarsınlar diye. Yerin üstünde hangi ırk, din, lisan varsa ayırıp birbirine düşürüyorlar. Görmüyor muyuz? Ucuza gelsin tüm o “zenginlik” diye ne katakulliler dönüyor insan eliyle yeryüzünde. Sana bana yar etmezler o “zenginlik” dediğini. Bu denli yıl topraklarımızı Zeytin ağacı korumuş bu lanet muhtemel “zenginlikten”.

Belki de Zeytin ağacıdır, içimize hibrit tohumlarla ve dışa bağlı tarım siyasetleriyle sızmış olan işgalci sömürgeciliğin önüne dev bir set çeken. Zeytin binlerce yıldır kök saldığı yerde dimdik ayakta bizi, yaşadığımız topraklarımızı koruyor, kolluyor. Bugün ve her gün onu kollama vakti. Önündeki temelli zenginliği, gerçek nimeti fark etmek, daima birlikte el ele Zeytin’e hürmet etme vakti. Zeytin ağacını kökten sökmek, yetim kalmak, yersiz, yurtsuz olmaktır. Zeytin’i korumak, kollamak ve sevmekse, vatanına, toprağına, kültürüne sahip çıkmaktır. Ben inanıyorum, inadına da çok umutluyum. O denli pasif bir umut da değil benimki. Bulaşıcı, önüne geçilemeyen bir umut. Durakta beklerken yanda bekleyene dahi bulaşır. Nedeni de şu: Beni Zeytin büyüttü, onun yağıyla, meyvesiyle beslendim. Ve ben yalnız değilim. Zeytinle büyümüş koskoca bir millet var Zeytin ağacının yanı başında!

Yeryüzü ve tüm hayatla ahenk içinde evrilmeyi öğrendiğimiz, tahminen de hatırlayacağımız günlerin hasretiyle”

patronlardunyasi.com