118 ülkede 3 binden fazla su parkı kuran, bir dönem ihracat şampiyonları listesindeki Polin Holding konkordato ilan etti
Mustafa Ali AYKOL
Gebze Asliye Ticaret Mahkemesi, 3 ay evvel konkordato müracaatında bulunan ve 3 ay süreksiz mühlet kararı verilen Polin Holding ve holding bünyesindeki Polin Dış Ticaret A.Ş., Polin Su Parkları ve Havuz Sistemleri A.Ş., Futuraform Kompozit ve Reklam Eserleri Sanayi ve Ticaret A.Ş. ile Polin Park Servis Hizmetleri A.Ş. için 2 ay mühletle ek süreksiz mühlet kararı verildi.
Geçici mühletin uzatılmasına karar verilenler ortasında şirketin kurucusu Enver Pakiş’in çocukları ve ikinci kuşak yöneticileri Barış Pakiş, Başar Pakiş ve Bilge Pakiş de yer aldı.
1976’DA GEBZE’DE KURULDU DÜNYA MARKASI OLDU
Kaportacı çıraklığını bırakıp eğitime dönen, sonra mimar olan Yugoslavya göçmeni Enver Pakiş’in 1976’da kurduğu Polin, vakit içerisinde dünyanın en büyük su parkı ve kaydırak fabrikalarından biri oldu.
118 ÜLKEDE 3000’DEN FAZLA PROJEYE İMZA ATTILAR
48 yıllık maziye sahip olan şirket, 118 ülkede 3000’den fazla su parkı projesiyle bölümün öne çıkan şirketlerinden biri pozisyonunda.
Bünyesinde Polin Su Parkları, Polin Akvaryumları, Safari Parkları, Funtastic Akvaryumlar, Funtastic Su Parkları ve Funtastic Cümbüş Parklar, Tasarım Stüdyosu üzere çok sayıda şirketi bulunduran Polin Group, 2013 yılında holdingleşme sürecini tamamlamıştı.
Tüm üretimlerini Türkiye’de gerçekleştiren şirketin Fransa, Rusya, Çin, Fas ve Makedonya üzere ülkelerde satış ofisleri bulunuyor.
TÜRKİYE’YE GELDİĞİMDE TÜRKÇE BİLMİYORDUM
Enver Pakiş, kendi hayat öyküsünü ve şirketin kuruluş kıssasını 2005 yılında Hürriyet Gazetesi’ne şöyle anlatmıştı:
“Biz Sancak Bölgesi’nden geldik. Orada Osmanlı ruhuna sadık beşerler yaşar. Srebrenikalıyım. Sancak Bölgesi savaşçıdır, bizim orası da en savaşçıdır. Son Bosna Savaşı’nda da o denli oldu. Dedem de öyleydi. Sırplar gelince yerlerine güvenmiş lakin sonra da komünistler gelince onlara da katılmadı ve onlar da topraklarını almışlar. Yani benim dede fazla Osmanlı’ydı. Ailemin bir kısmı 1928’de gelmiş. 1958’de de ben 14 yaşındayken Türkiye’ye geldik”
“Türkiye’ye geldiğimizde Türkçe bilmiyordum. O yüzden ailem beni Dolapdere’de bir Ermeni ustanın yanına kaportacı çırağı olarak verdi.Çok hoş otomobiller gelirdi, sahipleri çok güçlü. 14 yaşındaydım. Dayım da oto boyacısıydı. Beni kaportacı yetiştirip birlikte çalışırız diye düşünmüş. Lakin ben kitap okumayı çok seviyordum. Bütün Rus ve Fransız klasiklerini okumuştum. Daima de tahsil yapmak istiyordum”
KAPORTACI ÇIRAKLIĞINDAN MİMARLIK FAKÜLTESİNE
“Bir gün bizim usta bir otomobille uğraşıyor. Otomobilin altına girmiş, didiniyor. Onu bir mühlet izledim ve sonra kendi kendime kesin bir karar aldım. Dedim ki ‘Ben bu işin hükümdarı olsam tekrar bu otomobillerin altında olacağım tıpkı ustam üzere. Bunu istemiyorum. Kesinlikle okumalıyım.’ Hafta sonunu bekledim, haftalığımı aldım ve Tekirdağ’daki ailemin yanına gittim. ‘Neden geldin’ dediler. Ben de ‘Okuyacağım, bir yıl sınıfta kalırım Türkçe’yi öğrenirim ancak okurum’ dedim. Beni Tekirdağ Namık Kemal Lisesi’ne kaydettiler. Liseye başladım ve birinci periyot edebiyat ile kompozisyon zayıf geldi öteki dersler çok uygun. İkinci periyot onlar da kurtuldu ve ben o yıl birinci olarak sınıfı geçtim. Liseyi bitirdiğimde üniversitelerin imtihanlarına girdim, hepsini kazandım. Aile büyüklerim mimarlığı tavsiye ettiler ve İTÜ mimarlığa yazıldım. Orayı da devre kaybetmeden bitirdim. Sonra şirketi kurdum…”
patronlardunyasi.com
